آسمان آخر هفته میزبان یکی از باشکوهترین بارش‌های شهابی
تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۰۰۵۷۸
به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از اسپیس دات کام، پنجشنبه شب تا طلوع آفتاب فرصتی خواهیم داشت تا بقایای مشهورترین ستاره‌های دنباله دار را که به طور خلاصه آسمان صبح را روشن می‌کنند، ببینیم.
ستاره دنباله دار «هالی» آخرین عبور خود را از منظومه شمسی در سال ۱۹۸۶ انجام داد و عبور مجدد آن تا تابستان ۲۰۶۱ رخ نخواهد داد، با این وجود هر بار که هالی به دور خورشید رفت و برگشت می‌کند، دنباله‌ای غبارآلود باقی می‌گذارد که به آن «بستر کیهانی» می‌گویند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدار دنباله دار هالی در دو سو به مدار زمین نزدیک می‌شود. یک بار از اواسط تا اواخر ماه اکتبر که یک صفحه نمایش شهاب سنگ معروف به اوریونیدز ایجاد می‌کند و بار دیگر در اوایل ماه مه که حاصل آن تولید آکواریوم‌های اتا (Eta Aquarids) است.
در شرایط ایده آل (آسمانی تاریک و بدون ماه) ممکن است حدود ۳۰ تا ۶۰ مورد از این شهاب‌های بسیار سریع در ساعت اوج نمایشگر در تاریخ ۶ مه دیده شود. امسال سال بسیار خوبی برای تماشای آنها خواهد بود، زیرا ماه در مرحله هلال کمرنگ قرار می‌گیرد و فقط ۲۸ ٪ روشن است و تداخل کمی برای مشاهده این رگه‌های سریع نور ایجاد می‌کند.
از مناطق جنوبی خط استوا، اکو آوارید‌ها نمایش خوبی ارائه می‌دهند. استرالیایی‌ها آنها را بهترین نمایش شهاب سنگ خود در سال می‌دانند، اما برای کسانی که از شمال استوا این پدیده را تماشا می‌کنند، داستان کاملا متفاوت است.
تابش (نقطه تابش این شهاب‌ها) در صورت فلکی دلو قرار دارد که از ساعت ۳ صبح شروع به بالا آمدن از افق شرقی می‌کند، اما پس از ۴ ساعت در شرایط گرگ و میش و روشن شدن آسمان، مشاهده آنها به طور کامل امکانپذیر نیست، با تابش بسیار پایین‌تر از افق، اکثر آن شهاب سنگ‌ها در زیر افق قرار می‌گیرند و از دید شما خارج می‌شوند؛ بنابراین ممکن است بپرسید چه فایده‌ای دارد که قبل از طلوع آفتاب برای تماشا بیدار شوید؟ پاسخ این است که شما هنوز هم ممکن است یک چیز جالب را ببینید.
برای بیشتر افراد شاید بهترین امید این است که نگاهی اجمالی به یک شهاب در حال ظهور که جو زمین را به صورت افقی از بین می‌برد، شبیه اشکالی که از پنجره کناری اتومبیل کوچکتر و کوچکتر دیده می‌شود، جالب باشد. ناظران شهاب سنگ چنین ستاره‌های تیرانداز را «زمین خواران» می‌نامند. آنها مسیرهای رنگارنگ و طولانی مدت را ترک می‌کنند که بسیار طولانی هستند.
اگر این چند روز صبح زود یک مورد را مشاهده کردید، به خاطر داشته باشید که احتمالا رگه‌های رشته‌ای تولید شده توسط مواد نشئت گرفته از هسته دنباله دار هالی را خواهید دید. زمانی که این بیت‌های کوچک دنباله دار با زمین برخورد می‌کنند، اصطکاک با جو ما آنها را به گرمای سفید می‌رساند و جلوه‌ای را ایجاد می‌کند که به عنوان «ستاره‌های در حال شلیک» خوانده می‌شوند؛ بنابراین ستارگان تیراندازی که ما آنها را آکواریوم ایتا می‌نامیم واقعا مواجهه با ردپای بازدید کننده‌ای معروف از اعماق فضا و از طلوع آفرینش هستند.
بیشتر بخوانید
شرح چگونگی ورود آب به کره زمین با کمک شهاب‌سنگ‌ها
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ستاره دنباله دار شهاب سنگ مدار زمین دنباله دار شهاب سنگ
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۰۰۵۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکانپذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟