به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

کشف ستاره ای کوچک که در حرکت به سمت زمین است

تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۳۷۰۶۰۴

به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از آی ای؛ لبه منظومه شمسی مملو از اجسام شگفت انگیز از گذشته باستانی جهان است، اما اخیرا مشخص شد که یکی از اجرام آسمانی در حال حرکت به سمت زمین است. ستاره شناسان یک سیاره کوچک را در مسیری که در مدار ۶۰۰ هزار ساله خودش ملاقاتی با خورشید خواهد داشت، کشف کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این دانشمندان اعلام کردند که هیچ خطری زمین و ساکنانش را تهدید نمی‌کند، اما در دنیای نجوم می‌توان این اتفاق را یک ملاقات نزدیک نامید. آخرین باری که یک جرم آسمانی در این فاصله به زمین نزدیک شده بود، نئاندرتال‌ها زنده بودند.

بیشتر بخوانید

کشف ۲۹ سیاره که فرازمینی‌ ها می‌ توانند از آن زمینیان را رصد کنند سیارک 2014 UN271  در راه زمین

این سیارک 2014 UN271 نام دارد و به تازگی در داده‌های اخذ شده بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ از پروژه بررسی انرژی تاریک DES کشف شد. دانشمندان قطر این سیارک را بین ۱۰۰ تا ۳۷۰ کیلومتر تخمین زدند و اگر یک دنباله دار خارج از منظومه باشد، دنباله داری بسیار بزرگ است. پروژه DES، بررسی در طیف نوری مرئی و نزدیک به مادون قرمز است که هدفش بررسی پویایی جهان و رشد ساختار‌های مقیاس بزرگ است.

دانشمندان می‌گویند: " این سیارک در مقیاسی مشابه، اگر بزرگتر نباشد؛ مانند دنباله داری بزرگی به نام C/1729 P 1 است که تقریبا بزرگترین برجسته‌ترین ویژگی 2014 UN271 مسیر حرکت آن به دور خورشید است که به شدت غیرعادی گریزنده از مرکز است و در مدار خود از ابر اورت به درون منظومه شمسی حرکت می‌کند و دوباره به عقب برمی گردد. ملاقات این جرم آسمانی با منظومه شمسی هر ۶۱۲ هزار و ۱۹۰ سال یکبار اتفاق می‌افتد.

تفاوت بزرگ این ملاقات با دیگر دیدار‌های اجرام آسمانی با زمین این است که این بار این ملاقات در نزدیکترین گذر از زمین رخ می‌دهد و می‌توان آن را دید. 2014 UN271 هم اکنون تقریبا 22 AU (واحد نجومی) از خورشید فاصله دارد. هر یک واحد نجومی با فاصله خورشید تا زمان برابر است.

این سیارک در حال حاضر از نپتون به خورشید نزدیکتر ست و در فاصله ۲۰.۷ واحد نجومی است. سیارک کشف شده در حال نزدیک شدن به زمین است و در هفت سال، مسافت اعجاب انگیز هفت واحد نجومی را طی می‌کند. این سیارک در سال ۲۰۳۱ به نزدیکترین فاصله با خورشید می‌رسد و از فاصله ۱۰.۹ از کنار خورشید عبور می‌کند و به مدار زحل می‌رود. این سیارک قبل از نزدیکی با خورشید، دنباله یک دنباله دار معمولی را تشکیل می‌دهد که یک فرآیند طبیعی بخار شدن مواد یخ زده به دلیل گرمای زیاد خورشید است.

گفتنی است؛ ستاره شناسان می‌توانند از این فرصت استثنایی برای بررسی جرم نادر ابر اورت بدون ارسال کاوشگر به مسافتی بیشتر از سیاره پلوتو برخوردار شوند. وقتی این سیارک ملاقات خودش را انجام داد، دوباره در برگشت به تاریکی ابر اورت، صد‌ها سال راه در پیش دارد تا زمانی که به فاصله ۶۰ هزار واحد نجومی یعنی حداکثر فاصله اش با خورشید برسد.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: منظومه شمسی سیاره زمین کهکشان راه شیری سیارات منظومه شمسی سیارات بیگانه واحد نجومی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۳۷۰۶۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب

با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.

تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.

در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکان‌پذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.

بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.

تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.

اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.

منبع: تصویر روز ناسا

۵۴۵۴

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786